“Bu Çocuk Kuzeyde Doğarsa Yaşamaz” Dediler
Yıl 2008’in Aralık ayı…
Eşimin suyu aniden hamileliliğinin 8. ayında açıldı…
Akşam saatleriydi. kuzeydeki doktoruna ulaştık ve anında kliniğine gittik..
Doktor, ilk muayenesi sonrasında “Bu çocuk kuzeyde doğarsa yaşamaz” dedi!..
Ağzım açık kaldı…
Şok oldum!..
Ve doktora dönüp, “Nasıl yani” diye sordum…
Doktor dönüp bize, çocuğumuzun ciğerlerinin henüz gelişmediğini ve erken doğum sonrasında ciğerlerini geliştirmek için adanın kuzeyinde böyle bir teknolojinin bulunmadığını aktardı…
O an yaşadığım duyguları ve korkuyu sizlere anlatabilmem mümkün değil!..
Anında güneyde ikamet eden İbrahim Aziz’i aradım ve durumu aktardım…
O da hemen Makarios Hastanesi’ne giderek bizlerin durumunu aktardı ve yolda oraya doğru geldiğimiz bilgisini verdi…
Sağ olsunlar, direkt acilin kapılarını aracımıza açarak bizleri hastaneye aldılar, hızlıca eşimi muayene edip onun suyunu kontrol altında tuttular…
24 gün boyunca çocuğumuzu eşimin karnında besleyen doktorlar, daha sonra eşimi doğuma alarak çocuğumuzun dünyaya gelmesine yardımcı oldular…
Oğlumuz Osman’ı doğar doğmaz kuvöze koyan hastahane, onu bir tek babasının ve annesinin görebileceğini bizlere iletti…
Bir süre sonra oğlumu görmek için gittiğim bölümde beni bir makinenin içerisine koydular, üzerime hava ve ilaç verdiler, ardından ameliyata giren doktorlar gibi giyindirdiler ve oğlumu görmemi sağladılar…
Bir gün boyunca kuvözde kalan oğlum daha sonra buradan çıkartıldı…
Bu arada aşısından mamasına, emziğinden bezine kadar tüm her şeyini devlet karşıladı…
8 yaşına kadar tüm aşılarını devlet üstlendi…
Çoğu kez, “Ya kapılar kapalı olsaydı, ya güneye geçemeyen bir Türkiye veya başka bir ülke vatandaşı olsaydım” diye kendi kendime soruyorum!!!
Korkunç bir durum!..
İşte bu kuzeyde kurulan sistemin ve düzenin önceliğinin insan hayatını kurtarmak olmadığını gösteriyor…
Bu sistem yaşatmak için değil öldürmek için kurulmuş…
İtibar, toplumsal sağlığın önüne geçmiş!!!
Sabahtan akşama kadar “Eşit egemen devlet” desen ne olacak?
Biz kimin devlet olup olamadığını net olarak yaşayarak öğreniyoruz…
Dün hastane önünde acı çeken ve çocukları için endişelenen aile geçmişte biz olabilirdik!!!
O nedenle çocuklarımı, çocuklarımızı yaşatmaya gücü olmayan bir devlet benim için yok hükmündedir!!!
