NEDA-Yeni Enternasyonalist Sol, Bağımsızlık Yolu, Diem25 Kıbrıs, 20 Temmuz Harekatı‘nın 50. yıldönümü dolayısıyla yayımladıkları üç dildeki ortak açıklamada, ABD öncülüğündeki NATO‘nun güdümünde olan faşist Yunan askeri cuntası ve Türkiye ordusunun müdahalesiyle adanın bölündüğüne, Türkiye’nin müdahalesinin fiili işgale dönüştüğüne vurgu yapıldı
“Türkiye’nin bu askeri müdahalesi fiili işgale dönüştü”
Açıklamada, 15 Temmuz ve 20 Temmuz 1974 tarihlerinde, Kıbrıs adasının emperyalizm eliyle fiziki olarak bölündüğü, ABD öncülüğündeki NATO’nun güdümünde olan faşist Yunan askeri cuntasının ve Kıbrıs’taki iş birlikçilerinin araladığı kapıdan, yine NATO güdümündeki Türkiye ordusunun müdahalesinin girdiği hatırlatıldı.
Açıklamada, “Türkiye’nin bu askeri müdahalesi, 14 Ağustos 1974 tarihinde Kıbrıs’ın kuzeyinin fiili işgaline dönüştü” denildi.
“Doğu Akdeniz’i denetim altında tutmaya uygun bir istihbarat alanı”
Açıklama şöyle devam etti;
“NATO emperyalizmi, Kıbrıs adasını kendi çıkarları için kullanamayacağı hiçbir senaryoya o zaman da göz açtırmamıştı, bugün de açtırmak istemez. Kıbrıs adası, emperyalizm için kullanışlı bir askeri üs, Ortadoğu ve Kuzey Afrika karşısında lojistik bir dayanak ve Doğu Akdeniz’i denetim altında tutmaya uygun bir istihbarat alanıdır.
Bugün Kıbrıs’taki Britanya üsleri, İsrail’in Gazze’de giriştiği soykırıma silah ve lojistik destek taşımak amacıyla kullanılmaktadır, tıpkı geçmişte Afganistan’a, Irak’a ve Libya’ya karşı kullanıldığı gibi. Kısacası, emperyalizm böler!
Emperyalizm böler, ancak asla tek başına bölemez. Kıbrıs’taki bölünmenin yerli kaynakları, Kıbrıslı Elen ve Kıbrıslı Türk egemen sınıflarıdır. Kıbrıslı Elen egemen sınıfı, önce Enosis siyaseti ile Kıbrıs adasını başka bir ülke olan Yunanistan’a bağımlı kılmak istemiş, sonrasında da ortak Kıbrıs Cumhuriyeti’ni bir Kıbrıslı Elen devletine dönüştürerek Kıbrıslı Türkleri yok saymıştır.
“Emperyalizme sadece bölmek kalmıştır”
Kıbrıslı Türk egemen sınıfı ise başından sonuna kadar ayrılıkçı bir siyaset izlemiş, emperyalizmin bölücü politikasına işbirlikçilik yapmıştır. Böylece, bölünmenin temelleri Kıbrıslı Elen ve Kıbrıslı Türk egemen sınıfları tarafından atılmış, emperyalizme sadece bölmek kalmıştır.
Bu karşıt ve düşman görünen iki egemen sınıf, söz konusu Kıbrıslı Elen ve Kıbrıslı Türk emekçiler olduğunda ise, güçlerini emekçi düşmanlığı konusunda birleştirmişlerdir. Kıbrıslı emekçilerin 1948 büyük Lefke maden grevi, bunun en büyük örneğidir. Emekçiler birleşirken ve birleştirirken, egemenler bölmüştür.
Emperyalistler ve yerli egemenler Kıbrıs’ı bölmüştür, bölmektedir, bölecektir.
Emekçiler ise Kıbrıs’ı birleştirecektir, er ya da geç.
-Yaşasın Kıbrıslı Elen emekçilerin mücadelesi!
-Yaşasın Kıbrıslı Türk emekçilerin mücadelesi!
-Yaşasın Kıbrıs’ta yaşayan ve çalışan tüm emekçi sınıfların mücadelesi!
-Yaşasın Kıbrıs halklarının sınıf mücadelesi!
-Yaşasın halkların kardeşliği!
-Yaşasın tüm yabancı güçlerden arındırılmış tam bağımsız sosyalist Kıbrıs”
Imperialism Divided the Island, Labourers Will Unite It
On 15 July and 20 July 1974, the island of Cyprus was physically divided by imperialism. Through the door opened by the fascist Greek military junta, which was guided by the US-led NATO, the intervention of the Turkish army, also guided by NATO, entered. This military intervention of Turkey turned into the de facto occupation of the north of Cyprus on 14 August 1974.
NATO imperialism did not approve any scenario in which it could not use Cyprus for its own interests then, nor it does today. The island of Cyprus is a useful military base for imperialism, a logistical foothold against the Middle East and North Africa, and an intelligence center suitable for keeping the Eastern Mediterranean under control. Today, British bases in Cyprus are being used to transport arms and logistical support for the genocidal attempt by Israel in Gaza, just as they were used against Afghanistan, Iraq and Libya in the past. In short, imperialism divides!
Imperialism divides, but it can never divide alone. The domestic sources of the division in Cyprus were the Greek Cypriot and Turkish Cypriot ruling classes. The Greek Cypriot ruling class initially desired to make Cyprus dependent on another country, Greece, with the Enosis policy, and then ignored the Turkish Cypriots by transforming the common Republic of Cyprus into a Greek Cypriot state. The Turkish Cypriot ruling class, on the other hand, pursued a separatist policy from the beginning, and accordingly collaborated with the separatist policy of imperialism. Thus, the foundations of the division of Cyprus were laid by the Greek Cypriot and Turkish Cypriot ruling classes, and all imperialism had to do was to execute that division in 1974.
These two opposing and ostensibly hostile ruling classes have always managed to unite their forces against the Greek Cypriot and Turkish Cypriot labouring classes. The great CMC miners’ strike of 1948 is one of the cases in that regard: while the labouring classes of Cyprus united to unite, the ruling classes of Cyprus united to divide.
The imperialists and domestic ruling classes did divide, are dividing and will divide Cyprus.
The labouring classes will unite Cyprus, sooner or later.
Long live the struggle of the Greek Cypriot labouring class!
Long live the struggle of the Turkish Cypriot labouring class!Long live the struggle of all the labouring class living and working in Cyprus!
Long live the class struggle of the peoples of Cyprus!
Long live the brotherhood of the peoples!
Long live a fully independent socialist Cyprus free from all foreign powers!
NEDA – New Internationalist Left, Independence Path, Diem25 in Cyprus
Ο ιμπεριαλισμός δίχασε το νησί, οι εργαζόμενοι θα το ενώσουν!
“Στις 15 και 20 Ιουλίου 1974, το νησί της Κύπρου διαιρέθηκε επι του εδάφους από τον ιμπεριαλισμό. Από την πόρτα που άνοιξε η φασιστική ελληνική στρατιωτική χούντα, η οποία καθοδηγούνταν από το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, μπήκε η επέμβαση του τουρκικού στρατού, επίσης καθοδηγούμενου από το ΝΑΤΟ. Αυτή η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας μετατράπηκε σε de facto κατοχή της βόρειας Κύπρου στις 14 Αυγούστου 1974.
Ο ιμπεριαλισμός του ΝΑΤΟ δεν ενέκρινε κανένα σενάριο στο οποίο να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει την Κύπρο για τα δικά του συμφέροντα ούτε τότε, ούτε και σήμερα.
Το νησί της Κύπρου είναι μια χρήσιμη στρατιωτική βάση για τον ιμπεριαλισμό, ένα υλικοτεχνικό στήριγμα κατά της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και ένα κέντρο πληροφοριών κατάλληλο για τη διατήρηση της Ανατολικής Μεσογείου υπό έλεγχο. Σήμερα, οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά όπλων και την υλικοτεχνική υποστήριξη της προσπάθειας γενοκτονίας του Ισραήλ στη Γάζα, όπως ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν κατά του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, ο ιμπεριαλισμός διχάζει!
Ο ιμπεριαλισμός διαιρεί, αλλά δεν μπορεί ποτέ να διαιρέσει μόνος του. Οι εσωτερικές πηγές της διαίρεσης στην Κύπρο ήταν η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή άρχουσα τάξη. Η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη αρχικά επιθυμούσε να καταστήσει την Κύπρο εξαρτημένη από μια άλλη χώρα, την Ελλάδα, με την πολιτική της Ένωσής της και στη συνέχεια αγνόησε τους Τουρκοκύπριους μετατρέποντας την κοινή Κυπριακή Δημοκρατία σε ελληνοκυπριακό κράτος. Η τουρκοκυπριακή άρχουσα τάξη, από την άλλη πλευρά, ακολούθησε από την αρχή μια αποσχιστική πολιτική και κατά συνέπεια συνεργάστηκε με την αποσχιστική πολιτική του ιμπεριαλισμού. Έτσι, τα θεμέλια της διαίρεσης της Κύπρου τέθηκαν από τις ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές άρχουσες τάξεις και το μόνο που είχε να κάνει ο ιμπεριαλισμός ήταν να εκτελέσει αυτή τη διαίρεση το 1974.
Αυτές οι δύο αντιτιθέμενες και φαινομενικά εχθρικές άρχουσες τάξεις κατάφερναν πάντα να ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια στις εργατικές τάξεις των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Η μεγάλη απεργία των μεταλλείων του 1948 είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις: ενώ οι εργατικές τάξεις της Κύπρου συσπειρώθηκαν για να ενωθούν, οι άρχουσες τάξεις της Κύπρου συσπειρώθηκαν για να διχάσουν.
Οι ιμπεριαλιστές και οι εγχώριες κυρίαρχες τάξεις δίχασαν, διχάζουν και θα διχάσουν την Κύπρο.
Οι εργατικές τάξεις θα ενώσουν την Κύπρο, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα.
Ζήτω ο αγώνας της ελληνοκυπριακής εργατικής τάξης!
Ζήτω ο αγώνας της τουρκοκυπριακής εργατικής τάξης!
Ζήτω ο αγώνας όλης της εργατικής τάξης που ζεί και εργάζεται στην Κύπρο!
Ζήτω ο ταξικός αγώνας των λαών της Κύπρου!
Ζήτω η αδελφοσύνη των λαών!
Ζήτω η πλήρως ανεξάρτητη σοσιαλιστική Κύπρος, απαλλαγμένη από όλες τις ξένες δυνάμεις!
ΝΕΔΑ – Νέα Διεθνιστική Αριστερά, Δρόμος της Ανεξαρτησίας (Bağımsızlık Yolu), Diem25 στην Κύπρο
