Şimdilik Hoşça Kalın…

Kendi toplumumuzun fayda sağlayabileceği şeyler için uğraşan kişilere sahip çıkmayı bırakın, o kişileri linç etmeyi adet haline getirmişiz.

Çok yazık.

Bir avuç insanız şu memlekette diyoruz. Peki bu ‘bir avuç insan’ olarak, Kıbrıs’ımızın geleceğini, bu ada içerisindeki kendi geleceğimizi ne kadar düşünüyoruz?

Bu yankı odasında birbirimizi linçlerken aslında hiçbir şey kazanamayacağımızı, birlik olmanın ve birlikte mücadele etmenin önemini ne zaman kavrayacağız?

Şu anki tablo bana hiçbir zaman kavrayamayacağımızı gösteriyor sanki.

Asgari miktarda da olsa, birlik olamazsak eğer, bizlere karşı yapılan haksızlıklara sesimizi çıkaramazsak, bundan birkaç sene sonra nasıl bir halde olacağız?

24 yaşındayım.

Ancak buradaki siyasi atmosfer beni şimdiden oldukça yormuş bulunuyor.

Kendimi boşa kürek çekiyormuş gibi sadece kendimi yıpratıyormuş gibi hissediyorum.

İçimde küçük bir umut kırıntısı bulmakta zorlanıyorum.

Adanın kuzeyinde toplum yararına bir şeyler yapabilecek motivasyonumu kaybetmek üzereyim.
‘Gençler daha fazla siyasete dahil olmalı’ diyorsunuz.

Olmalı da bu şekilde nasıl olacak?

Sanki kurtarılmak istemeyen birini kurtarmak için çırpınıyormuş gibiyim.

Adanın kuzeyindeki siyasetten oldukça uzağa,

Kendi köşeme çekiliyorum, şu an çoğu gencimizin çekildiği gibi.

Bu yüzden şimdilik hoşçakalın.

Umarım beni ileride şaşırtırsın sevgili Kıbrıslıtürk toplumu.

İradene, hak ve özgürlüklerine öyle bir sahip çıkarsın ki, sadece beni değil, tüm dünyayı şaşırtırsın.

Kendi kaderini kendi ellerine alacağın günü bekliyor olacağım.

Tekrardan Kıbrıslıtürk toplumunun canlandığı, tekrardan hevesle bu toplumun yararı için mücadele edeceğimiz günü bekliyor olacağım.

Tekrardan içimdeki mücadele ateşini yakacak o kıvılcımı sizlerden bekliyor olacağım.

Ama öyle bir gün gelene kadar, şimdilik hoşça kalın…

XXXXXXXX

For Now, Goodbye

Instead of supporting those who strive for the benefit of our own community, we have made it a habit to lynch them.

It’s a shame.

We say that we are just a handful of people in this country. But as this ‘handful of people,’ how much do we really think about the future of Cyprus and our own future on this island?

When will we understand that we gain nothing by tearing each other apart in this echo chamber, and that unity and collective struggle are essential?

The current situation suggests that we may never understand this.

If we cannot unite even to a minimal degree, if we cannot raise our voices against the injustices done to us, what state will we be in a few years from now?

I am 24 years old. But the political atmosphere here has already worn me out significantly.

I feel like I’m rowing against the tide, wearing myself out for nothing.

I find it difficult to hold on to even a tiny fragment of hope.

I am on the verge of losing my motivation to do something for the benefit of the community in the northern part of the island.

You say, ‘Young people should be more involved in politics.’

But how can that happen under these circumstances?

I feel like I’m struggling to save someone who doesn’t want to be saved.

I am withdrawing far away from the politics in the northern part of the island, retreating into my own corner, just like many of our young people are doing now.

So, for now, goodbye.

I hope you surprise me in the future, dear Turkish Cypriot community.

I hope you defend your will, rights, and freedoms so fiercely that you not only surprise me but the entire world.

I will be waiting for the day when you take your fate into your own hands.

I will be waiting for the day when the Turkish Cypriot community is revived, and we once again eagerly fight for the benefit of this community.

I will be waiting for the spark that will reignite the fire of struggle within me.

But until such a day comes, for now, goodbye.