Shogo Nakashima önümüzdeki 2 hafta kalacağı evle ilgili sert bir değerlendirme yaparken yüzünde şaşırtıcı bir gülümseme var:
“Gülmezsem ağlayabilirim” diyor ve ekliyor:
“Şu anda kaldığım yeri değiştiremiyorum bu yüzden kabullenmeli ve Japonya’nın maçını beklemeliyim. Sadece uyumak için burada olacağım. Dışarı çıkıp şehri keşfedeceğim, burada vakit geçirmek istemiyorum”
31 yaşındaki Japon taraftar, Doha’nın hemen kuzeyindeki Qetaifan Adası Taraftar Köyü‘ne gelen ilk futbolseverlerden.
Tesise varmadan çok önce, uzun ve virajlı bir araba yolculuğu sırasında, ağır makinelerin gürültüsü duyuluyor. İnşaat vinçleri gökyüzüne kadar uzanıyor ve işçiler kaldırım taşlarının döşenmesinden ışıklandırmanın yapılmasına kadar çeşitli işlerle meşgul.
Tesis, sitenin resmi rezervasyon sayfasındaki “birinci sınıf taraftar kampı” tanımlamasına tam olarak uymuyor.
Alanda her biri iki kişilik 1800 çadır var
Pedro ve Fatima İspanya’da yaşıyor ve Meksika’yı desteklemek için buradalar. Nisan ayında evlenmişler ve bu gezi çiftin balayının bir parçası.
Pedro, “Geceliği yaklaşık 175 sterline mal oluyor. Dürüst olmak gerekirse beklediğim gibi değil. Resimleri gördüğünüzde ve açıklamayı okuduğunuzda – bu bir FIFA Dünya Kupası, biraz kalite bekliyorsunuz” diyor ve ekliyor:
“Burası, dünyanın her yerinde sırt çantasıyla çıktığınız seyahatlerde bulabileceğiniz vasatın altında bir hostel gibi.
“Serada yaşıyor gibiyiz; uçuş nedeniyle yorgun olmamıza rağmen sabah 9’dan sonra (sıcak yüzünden) uyuyamadık”
Kalın plastikten yapılmış çadırların her birinde iki adet tek kişilik yatak ve lambalı bir komodin bulunuyor. İnce bir halı, kum ve çakıl üzerine serildiği için yer yer çıkıntılı. Odada bir de vantilatör bulunuyor.
Taraftar köyünde her biri iki kişilik 1800 çadır var.
BBC Spor Servisi’ne konuşan Fatima, “Hiçbir şey organize değil, kimse bir şey bilmiyor . Mağazalar kapalı, içme suyu yok. Beklentilerimizi kesinlikle karşılamıyor” diyor.
Köyde konuştuğumuz herkes benzer düşüncelere sahip.
Bazıları daha sert önlemler alınmasını istiyor. Doha’ya Paris’ten gelen Djamal, taraftar köyünde 3 haftalık bir konaklama için yaklaşık 2700 sterlin ödedi ancak tesiste 24 saatten kısa bir süre sonra geçirdikten sonra çantalarını topladı ve köyden ayrıldı.
Djamal, “Bence iyi bir deneyim değil. Duş jeli, diş fırçası, diş macunu yok” diyor. Buraya gelirken bir otelde kalacağını zannettiğini söylüyor.
Fransa taraftarı Djamal konaklama deneyiminden memnun olmadığını söylüyor.
Az da olsa bardağın dolu tarafında, buradaki personelin hevesli, yardımsever ve her zaman güler yüzlü olması var. Bazen sahada suyun nereden ve ne zaman satın alınabileceği ve satın almak için bilekliğe ihtiyaç duyulup duyulmayacağı konularında çelişkili bilgiler verseler bile.
Taraftar köyünden kısa bir yürüyüş mesafesinde plaj kulübü taraftar parkı yer alıyor. Maç programını ve alkollü içecek satışının nerede yapıldığını gösteren geniş bir ekranı var. Katar turnuvanın açılış maçından 2 gün önce stadyumlarda alkol satışını yasaklamıştı.
Plaj kulübü inşaatının zamanında bitmeyeceğine dair işaretler var. İnşaat malzemesi yığınları şantiyenin etrafına dağılmış durumda ve kulüpte sürekli inşaat makinelerinin bip sesi ve metal şıngırtısı duyuluyor.
Bütün bunlar göz önüne alındığında, taraftar parkının hazır olacağından emin görünen personelin iyimser olduğunu söylemek mümkün.
2010 yılında futbolun en büyük organizasyonu olan Dünya Kupası’yla ödüllendirilen Katar’ın ani hazırlık telaşı, burada olmak için binlerce dolar harcayan ve dünyanın bir ucundan gelen taraftarlar için iyiye işaret değil.
BBCTürk
