Bir Pesimist’in İçgüdümü

Size de zamanın durduğu anlar hiç geçmeyecek, sızısı hiç bitmeyecekmiş gibi oldu mu?

Peki bu hisler ne kadar sürdü? Siz de hiç sonsuz bir labirentmiş gibi hissettiniz mi soluk aldığınız her saniyeyi?

Yazmak kişinin kendi ve toplum karanlığına karşı gerçekleştirdiği büyük bir eylemdir.

Bu yüzden bu yazım “radikal nihilist” dediğimiz şeyi iliklerinize kadar hissettirir belki de kim bilir.

Bir arkadaşım hissettiğin her şeyi yaz ve yolla o artık senin değil o artık yazını okuyanlara ait bir şeydir demişti.

Kulağı çınlasın.
Bu yüzden hislerim kelamım size emanet.

Bahar dünyanın çiçeklenmesidir ve ben her baharda dünya gibi umutlanır çiçek açardım.

Ama bu mevsim bu sene beni teğet geçmiş gibi hissediyorum. Kayıplarımın çok olduğu, umutlarımı yitirdiğim, hiçbir şeyden keyif alamadığım, anlaşılmadığım kurak mevsimler dönemi diyebiliriz belki de buna.

Bazen insan yaşantısında her şey üst üste gelir sanki yukarıdaki ile zaman akışı anlaşmış gibi (şimdi yukarıda ki deyip mümin kardeşlerimizi de kızdırmayalım sonra camiye falan alınmayız tövbe haşa!)…

Oldukça zorlu bir zemheri dönemden geçiyorum. Uyumanın, uyanmanın, gördüğüm güzelliklerin bir anlamı yok artık.

Uyuyamıyor, her şeye karşı olan inancımı yitirmiş gibi hissediyorum. Memleket meseleleri ayrı bir konumda ama bu iç dünyamız var ya memleket meselesinden daha da fena.

Şunun şurasında güzel olan kaç şey kaldı ki her şeyi teker teker yitiriyoruz bu dünya cehenneminde.

Bizi iyileştirecek tek şey şefkat ve aşkken insanların birbirini tükettiği seçenek haline getirdiği berbat bir çağa düşmenin sancısını yaşıyoruz.

Beklemenin aptallık sayıldığı, karşılıksız hislerin yerini çıkarların olduğu bir çağda insan kalabilenlerin sayısı çok az biliyorum ama hala az da olsa yozlaşmamış sürü yaşantısına ayak uydurmamış doğal yaşayan ve seven insanların da olduğunu biliyorum.

Nerede oldukları hakkında bir fikrim yok ama elbet bir gün incinen kalpler birbirini bulur.

Bu gerek aile ilişkisi gerek dostluk ilişkisi gerekse de en önemlisi Gönül ilişkilerinde birbirini bulacak ve buldukları vakit umarım yaşayabilmek için mecali kalır insanın…

Şair Arkadaş Zekai “kalbim bir gün elbette sana hükmedeceğim” demiş bunu şimdi anlıyorum… Duvarlar cehennemi diyor şair o duvarları yeniden inşa etme vakti.

Öperim hırpalanmış kalbinizden…