Kıbrıs sorunu, uluslararası ilişkilerin karmaşık bir örneği olarak yıllardır çözümsüz bir şekilde devam etmektedir.
Özellikle Türkiye Dışişleri Bakanı’nın adanın kuzeyini ziyaretinde “iki ayrı devlet” ifadesini tekrarlaması, bu sorunun çözümüne yönelik mevcut tartışmaları yeniden alevlendirmiştir.
Bu söylem, kuzeyde ayrılıkçı çevrelerin federal bir çözüm önerisinden uzaklaşma algısını güçlendirmiş ve Kıbrıs Türk toplumunun iradesinin görmezden gelindiği yönündeki eleştirileri yeniden gündeme getirmiştir.
Güney Kıbrıs’ta, iki ayrı devlet anlayışına karşıt bir biçimde, federasyon temelli bir çözüm önerisi savunulmakta.
Ancak bu durum, mevcut statükonun, yani adanın bölünmüşlüğünün devam etmesinden çıkar sağlayan gruplar tarafından sıkça dile getirilmektedir.
Bu çevreler, BM Genel Sekreteri’nin İyi Niyet Misyonu raporunda Kıbrıs sorununun çözümünde federasyon tanımının bulunmadığını göz ardı ederek, ayrılıkçı söylemleri sürdürmekte ve bu bağlamda kendi siyasi avantajlarını korumaya çabalamaktadırlar.
Kuzey Kıbrıs’ın iradesinin görmezden gelinmesi, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde, yerel işbirlikçilerin Türkiye’den gelen iki devletli çözüm çağrılarını yüksek sesle dile getirmesi, adada yaşayan Kıbrıslı Türklerin iradesinin tekrar görmezden gelindiği anlamına gelmektedir.
Bu bağlamda, Kıbrıslı Türklerin siyasi ve toplumsal haklarının tanınması, Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğünün önündeki en büyük engellerden biri olarak karşımıza çıkmaktadır.
Kıbrıs sorununun çözümüne yönelik atılacak her adım, yalnızca adanın iki toplumunun değil aynı zamanda bölgesel ve uluslararası güçlerin de çıkarlarını etkilemektedir.
Bu bağlamda, iki devletli çözüm anlayışının güç kazanması gerek Kıbrıslı Türkler için gerekse de Kıbrıslı Rumlar için uzun vadede istikrarlı bir çözüm üretemeyeceği aşikardır.
Bu nedenle, tüm tarafların siyasi irade ve kararlılıkla, adanın barışçıl bir çözüm arayışında buluşabilmesi önem arz etmektedir.
