TOPRAĞIN ÖZLEMİ

Bu topraklar çok şey gördü…
Ve çok şeye doydu…

Özellikle;
-Acı…
-Kan…
Ve gözyaşına!..

Çok olmasa da güzelliklere de şahit oldu…
Hem de en zor dönemlerde!..

İşte “Süt Babam” belgeseli bize en zor dönemde dahi Kıbrıslıların dayanışmasını belgeledi!..
Bu toprakların özlemini dile getirdi!..

Düşününüz;
Savaşın tam ortasında annesinin kucağında bir bebek…
Ağlıyor…

Süt içmesi lazım ama evde gram süt yok!..
Üstelik bahse konu bebek rahatsız, tek tip süt içebiliyor ve o marka süte Kıbrıslı Türklerin ulaşması neredeyse imkansız…

Dediğim gibi savaşın tam ortası ve o süte ulaşmak için Rumların olduğu bölgeye geçmek gerek…

Anne çaresiz…
Baba mevzide hem ölüm kalım savaşı veriyor hem de küçük kızının sağlığını ve açlığını gidermek için çareler bulmak için uğraşıyor…

Ve işte tam o anda kendisine “Düşman” olarak öğretilen…
Öldürmesi için emir verilen bir Rum askerle bu konuyu konuşuyor, o asker kendi hayatını riske atarak ara bölgede baba ile buluşuyor ve savaşın tam ortasında o sütü güneyden alıp kuzeye, babaya ulaştırıyor…

Evet, bu topraklar bu güzelliğe şahit oluyor!..

Hatta bir gün aldığı sütlerden bir tanesi açık olduğu için babanın aklında şüphe kalmasın diye sütü ilk kendisi içiyor sonra babaya sütü veriyor…

Arkadaşlar, savaşın tam ortasından bahsediyorum…
Ve iki cephede savaş veren askerlerden söz ediyorum…

Birisi Rum diğeri Türk…
Türkün çocuğunu yaşatmak için Rum kendi hayatını riske ediyor ve o Türk askerinin bebeğine hayat veriyor…

Sonrası çok daha özel bir hikaye…
Kapılar açılıyor, aile “Süt Baba”yı bulmak için uzun yıllar uğraşıyor ve sonunda onu buluyor…

Bu “Süt Baba” olan Kıbrıslı Rum, savaşta kardeşini kaybetmiş bir insandı…
Yine de hala “Barış” diyor…

Belgeselinin tamamını anlatmak istemiyorum ama gözyaşlarıma hakim olamadım…
Birgül Yıldırım ve Cemal Yıldırım’ı kutlarım…

Bize bu hikayeyi belgeledikleri için teşekkür ederim…
En güzel ve özel yorum ise babadan geldi…
“Rumlar önce kızımı kurtardı, sonra beni 16 saatlik ameliyat sonrası hayata bağladı…”

O savaş döneminde anne ise kendilerine süt vermeyen Türk komşularının yaptığını hiç unutmuyor!..
Tam derslik bir hikaye…

Beni en çok etkileyen ise Birgül’ün, Süt Babası’nın savaş sırasında kaybettiği kardeşinin mezarına birlikte gitmeleri ve ona saygı gösterip birlikte mezarını temizlemeleri…

O an bu toprakların özelimini çok daha iyi anladım…
Bu topraklar sevgiye özlem…